daar zit ik dan, met het gezicht in de matineuze zonnestralen, om 20 voor 10, op een bankje voor het NS-station in een mij onbekende stad.  ik voel me ontspannen, zoals ik me de vorige dag, gedurende de lange reis hierheen ook ontspannen voelde. er kan niets mis gaan. ik heb mij (denk ik) goed voorbereid op de eerste real-life ontmoeting met Mevrouw, de betoverende Meesteres Vesta. ik ben op tijd en mijn lijf is schoon en netjes geschoren (regel 1). ik heb alle 13 regels voor Vestique-slaven in mijn hoofd geprent en heb mij voorgenomen mij strikt aan die regels te houden. ik zal alles wat Mevrouw met mij wil doen, onderdanig laten gebeuren. ik ben immers haar willoos speelgoed.

Het was een week na onze laatste ontmoeting, maar het voelde veel langer en tegelijkertijd veel korter geleden. De herinneringen aan Meesteres Vesta voelen altijd als heden, verleden en toekomst tegelijk. Voelen als altijd en als overal. Voelen als deel van mij, als mij.

Al geruime tijd had ik contact met Meesteres Vesta. Eerst via email, daarna via chat. Meesteres Vesta had mij Haar regels geleerd, had mij Haar regels opgelegd. Ze heeft, zoals Zij zei, voldoende keuze en wie niet aan Haar standaarden voldoet, wie zich niet aan Haar regels kan houden, kan beter gaan, naar elders, om zich daar te vermaken. Bij Meesteres Vesta gaat het enkel om Haar plezier en Haar genot. Haar slaven dienen daar alles voor te doen, iedere dag en op de wijze zoals Meesteres Vesta dat verwacht.

Eindelijk was het zover. Eindelijk had U, Prachtige Meesteres Vesta mij een uitnodiging gestuurd om U te mogen bezoeken, om U in real life te mogen ontmoeten. U en ik hadden al lange tijd online contact, via Twitter, via Uw chatkanaal en via OnlyFans. Die contacten, de gesprekken met U betoverden mij, hypnotiseerden mij, maakten mij verslaafd aan U, Meesteres Vesta. Ieder woord van U deed mij meer en meer beseffen dat ik mij aan U wilde onderwerpen, dat ik Uw slaaf wilde zijn.

Het is donderdag en ik slenter doelloos, maar opgewekt de stad. Ik heb zojuist succesvol een opdracht bij een grote klant afgerond en dat stemt mij blij. Inmiddels, rond het middaguur, heb ik aardige trek. Lopend langs paar restaurants, bestudeer ik de geafficheerde menu’s. Zoiets als kipsaté of een Kwekkeboom-kroket zou nu wel smaken.

Sinds enige tijd ben ik een vaste slaaf van Meesteres Vesta geworden. Meesteres Vesta heeft de gave om mij te kunnen betoveren. Ze geniet ervan om mannen pijn te doen en ze gek te maken met haar looks en charmes. Doordat haar plezier in dit spel zo goed zichtbaar en oprecht is, wordt het incasseren van pijn een geliefde mogelijkheid om mijn toewijding voor haar te kunnen tonen. In een sessie is er niks zo fijn als het zien van haar glimmende, sadistische ogen en te merken dat ze trots en tevreden is over wat ik voor haar over hebt. Masochisme is nooit echt mijn ding geweest maar na wat ik nu meegemaakt heb, kan ik alleen maar zeggen dat het verslavend werkt, pijn is fijn als ik zie dat Meesteres Vesta er van geniet.