Eindelijk was het zover. Eindelijk had U, Prachtige Meesteres Vesta mij een uitnodiging gestuurd om U te mogen bezoeken, om U in real life te mogen ontmoeten. U en ik hadden al lange tijd online contact, via Twitter, via Uw chatkanaal en via OnlyFans. Die contacten, de gesprekken met U betoverden mij, hypnotiseerden mij, maakten mij verslaafd aan U, Meesteres Vesta. Ieder woord van U deed mij meer en meer beseffen dat ik mij aan U wilde onderwerpen, dat ik Uw slaaf wilde zijn.
Nu stond ik, zenuwachtig en opgewonden, voor Uw deur. Sinds ik Uw uitnodiging had ontvangen, kon ik alleen nog maar denken aan mijn aanstaande bezoek aan U. Dag en nacht bedacht ik hoe die ontmoeting zou verlopen, fantaseerde ik over de klappen die ik ongetwijfeld zou krijgen, over de hand die ik zou mogen kussen, over hoe ik mij aan U zou onderwerpen, over hoe ik eindelijk zou voelen hoe heerlijk het is om onderdanig aan U te zijn.
ik belde aan.
Binnen brandde licht en ik zag Uw silhouet door het huis heen en weer gaan. Maar de deur werd niet geopend. ik keek op mijn horloge en constateerde dat ik toch precies op het afgesproken tijdstip had aangebeld. U deed niet open, waarschijnlijk omdat U mijn geduld op de proef wilde stellen. Het wachten duurde lang, ik keek om me heen, iedere passant kon mij daar zien staan en ik zag ineens een kleine camera, vlak boven de voordeur.
Uw regels flitsten door mijn hoofd. Veel regels, onder andere dat ik U niet ongevraagd mocht aankijken en dat ik mij altijd in een positie moest bevinden, waarin U op mij zou kunnen neerkijken. ik stond daar, maar ik realiseerde me ineens dat ik op mijn knieën hoorde te wachten, te wachten tot U de deur voor Uw nederige onderdaan zou openen.
De deur ging open en ik stond oog in oog met Uw wonderschone benen, getooid in prachtige kousen en betoverende laarzen.
“Kus de neuzen van mijn laarzen!”
ik boog voorover en kuste eerbiedig Uw laarzen. Alleen al dit moment maakte het de moeite van mijn lange reis naar Uw woonplaats waard, Meesteres Vesta. ik voelde mij diep beneden U, overgeleverd aan U.
Eenmaal in Uw woning nam U plaats op Uw zetel en ik knielde voor U, met mijn achterwerk omhoog en mijn hoofd op de grond. Vanaf U troon keek U op mij neer.
“Dus jij wilt leren dat je niets meer te vertellen hebt, jij wilt leren Mij onvoorwaardelijk te gehoorzamen?”
ik reageerde meteen bevestigend, met een beleefd ‘ja, Meesteres’. U had mij immers in de vele chatgesprekken geleerd dat ik iedere vraag van U altijd positief en met twee woorden moest beantwoorden.
“Dus jij wilt een echte slaaf zijn, Mijn slaaf zijn? Jij wilt voor Mij werken en jij wilt straf, als je niet doet wat Ik wil of als Ik ontevreden ben over hoe je je werk voor Mij hebt uitgevoerd?”
Er is niets liever wat ik wil dan dat: Uw slaaf zijn, Uw willoze prooi!
“Braaf, slaafje. Kleed je uit, helemaal. En ga op je rug liggen, met je benen wijd.”
ik gehoorzaamde uiteraard onmiddellijk en even later stond U hoog boven mij. U gunde mij enige seconden om Uw oogverblindende schoonheid te bewonderen, waarbij ik zorgvuldig mijn best deed Uw blikken te ontwijken. ik had verwacht dat ik nu klappen van U zou krijgen, met U hand, met een zweep, met een paddle of met een flogger. Maar U nam een of ander elektro-apparaat uit een doos en monteerde dat ding om mijn geslachtsdeel. U haalde ook een afstandsbediening uit die doos en begon daarmee te spelen. ik schrok, ik schreeuwde. Er gingen allerlei pijnlijke stroomstoten door mijn penis en door mijn ballen. U lachte.
“En? Vind je die elektroschokken leuk?”
Hoewel U mij geleerd had Uw vragen altijd positief te beantwoorden, gebood de eerlijkheid mij een ontkennend antwoord te geven. Die schokken waren helemaal niet leuk! Die schokken waren niet lekker, maar pijnlijk!
“Mooi. Dat is ook precies de bedoeling. Hier is een lijstje met dingen die moeten gebeuren. Ga aan je werk. NU!”
Om Uw woorden kracht bij te zetten, lanceerde U een volgende, nog krachtiger stroomstoot via dat apparaat door mijn geslachtsdeel. ik houd niet van het uitvoeren van taken in en om het huis. Maar ik had geen keuze. U wilde dat ik die taken voor U uitvoerde en ik was bang voor meer en nog krachtiger elektroschokken.
Terwijl ik op handen en voeten de vloer in de woonkamer aan het dweilen was, deed U andere dingen, achter de computer. Nu en dan hoorde ik U lachen, af en toe gaf U mij, zonder aanleiding en zonder waarschuwing vooraf, zo’n stroomstoot. Soms gaf U ook meerdere stroomstoten achter elkaar, waardoor ik ineen kromp door de pijn. ik was bijna klaar met het dweilen, toen U van Uw zetel opstond, op mij afliep, achteloos met Uw laars de emmer met sop omstootte en wederom een paar heftige elektroschokken aan mij uitdeelde.
“Je schiet niet erg op. Er staan nog meer taken op het lijstje. Je moet beter je best voor Mij doen!”
Toen ik klaar was met het verwijderen van alle mos tussen de terrastegels in de tuin, gaf U mij een laatste stroomstoot en riep U mij binnen.
“Weet je waarom je dat elektro-apparaat moet dragen? Dat is om je te leren dat je alleen maar hier bent voor Mijn plezier! Ik verwacht van Mijn slaven uiterste inzet, voor Mij. En van een beginneling als jij, verwacht ik nog meer inzet, slaafje!”
Daarna moest ik op mijn buik, over de bok gaan liggen. U boeide mijn polsen en mijn enkels aan de poten van die bok en U zwaaide met enkele voorbind-dildo’s voor mijn ogen. En nog een keer zette U mijn geslachtsdeel onder stroom … anders deze keer, minder heftig, maar het hield niet op, allemaal prikkels met een hoge frequentie. Tegelijkertijd voelde ik Uw voorbind-dildo tegen mijn anus, in mijn anus. Uw dildo stootte hard en diep in mijn hol, langdurig en alleen voor Uw genot, Meesteres Vesta.
Na deze pegging, moest ik alle door U gebruikte hulpmiddelen zorgvuldig schoonmaken en vervolgens stuurde U mij naar huis. ik wilde U nog uitvoerig bedanken, dat U mij had willen ontvangen, dat ik bij U mocht zijn, dat ik voor U had mogen werken, maar U gaf mij daar geen tijd voor.
“je hoort wel wanneer Ik je weer nodig heb, slaafje. Wegwezen nu!”
mijn terugreis duurde gevoelsmatig langer dan de heenreis, vanwege alle emoties die ik moest verwerken en ook vanwege alle pijn, overal in mijn lichaam. mijn eerste ontmoeting met U was heel anders dan ik me vooraf had voorgesteld, Meesteres Vesta. ik weet niet wanneer U mij weer nodig hebt, maar ik wil zo graag terug naar U, Meesteres Vesta.
Reactie plaatsen
Reacties