Eindelijk was het 10 april, 10 april 2025, de dag waarop ik de welzijn- en fotobitch zou zijn tijdens de Ultimate Training voor Vestique-slaven. Die Ultimate Training is een Event georganiseerd door en vooral voor de Vestique-Meesteressen: Meesteres Mystique, Goddess Red en Meesteres Vesta.

Deze jongeman hier voor me, moet minstens twintig jaar jonger zijn dan ik. Ik heb hem vastgebonden op zijn knieën, handen achter zijn rug en gekneveld. Hoewel hij een blinddoek om heeft, drupt zijn pik al van opwinding. Ik doe zijn blinddoek af zodat hij me kan zien weglopen, terwijl ik naar de badkamer ga om iets aan te trekken wat hem nog ongemakkelijker zal maken.Bij mijn terugkomst loop ik door de gang, langzaam op hem af. Evengoed ben ik nog altijd wel ongeveer tien meter bij hem vandaan. Hij probeert niet naar me te kijken, maar ik zie hoe zijn pik klopt en het sperma eruit begint te spuiten. Dan merk ik dat hij begint te huilen. In eerste instantie snap ik niet waarom. Door zijn knevel kan ik niet verstaan ​​wat hij zegt. Als ik dichterbij kom, hoor ik hem zeggen: "Het spijt me, het spijt me zo, Meesteres", denkend dat hij me teleurgesteld heeft. Ik buig voorover en fluister in zijn oor dat hij zich nergens zorgen om hoeft te maken, want op deze herinnering ga ik me nog jaren klaar vingeren...

Aan een lange houten tafel bezaaid met laptops en kladblokken kijk ik neer op vijf van mijn slaven. Driftig tikkend en volledig toegewijd ploeteren ze aan de gegeven opdracht. Deze werkers zijn met zorg geselecteerd vanwege hun overmatig perverse doch creatieve karakter.

Het is volle maan vandaag. Mijn Belgische sub was zo bijdehand om te zeggen dat hij dan erg veel overbeharing krijgt, als weerwolf. Hahaha, heel grappig, maar vooral niet zo slim. Dat wordt een hele vervelende waxbehandeling voor hem, later deze dag.