Het was een week na onze laatste ontmoeting, maar het voelde veel langer en tegelijkertijd veel korter geleden. De herinneringen aan Meesteres Vesta voelen altijd als heden, verleden en toekomst tegelijk. Voelen als altijd en als overal. Voelen als deel van mij, als mij.
Meesteres Vesta had foto’s gemaakt tijdens onze sessie en deze -met consent- gedeeld. Die foto’s vulden mij met warmte. Mooie, spannende herinneringen borrelden omhoog. Jaloerse reacties van andere slaven deden mij groeien. Iemand twitterde dat hij graag mijn plaats wilde innemen. Ik wilde ook natuurlijk weer mijn plaats innemen, maar ik was niet aan de beurt. Dat begreep ik, want Haar agenda liep vol,, overvol. Ik ben blij voor Haar dat het zo goed gaat met Vestique, maar voor mezelf vind ik het jammer dat ik moet wachten.
Toch mailde ik Haar enkele suggesties voor locaties, voor een volgende sessie. Eén daarvan was Parenclub Mystique. Over anderhalve maand, in oktober, was er een BDSM-avond. Binnen twee weken ook, dat zou wellicht te vroeg zijn maar het is niet aan mij om te bepalen wat Meesteres Vesta wel of niet past. Daarom zette ik die datum ook in mijn mail.
De BDSM-avond vond Meesteres Vesta een geweldig idee. Maar Ze had geen tijd; niet
deze maand, niet volgende maand, misschien de maand daarna, maar waarschijnlijk
pas in januari, volgend jaar.
Meesteres Vesta testte op deze manier mijn geduld. Geen leuke test, maar ik ging slagen, dat wist ik zeker – ik zou met vlag en wimpel slagen. Ik was een beetje sip, maar genoot ook van de emotionele ruimte. Ik moest wachten, gewoon rustig wachten. Ik stelde mij in op wachten. Zen. Acceptatie. Berusting. Geen aandacht van Haar vragen maar gewoon geduldig wachten. Niet aan denken. Afleiding zoeken. Geduld. En dan, binnen vier dagen al, ... BAM!
“Psst, volgende week komt net vrij.”
Auw! Nu wordt mijn flexibiliteit getest. Ik roep altijd en meen het ook: De Meesteres bepaalt, niet de slaaf! Toch moest ik even na denken over het aanbod. En dat vond ik weer heel ondankbaar van mij. Gezakt voor de flexibiliteittest. Maar binnen een paar minuten kwam ik bij zinnen!
”Heel graag Meesteres. Dank U wel Meesteres!”
Gelet op Haar overvolle agenda maakten we een afspraak onder voorbehoud. Een dagje niets was Haar namelijk ook zeer welkom. Maar een spelletje met publiek maakt Haar tering geil, vertrouwde Ze me toe. En, omdat mijn agenda ook vol is, zegt Zij dat ik ook mag aangeven als het voor mij te veel is.
Ik moet even lachen. Zij vindt een spelletje met publiek tering geil, laat mij dat weten en zegt dan dat ik kan aangeven dat het te veel is. Dat kan ik helemaal niet! Dat kan geen enkele slaaf en ik helemaal niet. Maar ik heb gemerkt en erkend dat ik zo’n clubavond wel spannend vind. Dat vindt Ze leuk en hoewel ik het eng vind, vervalt het voorbehoud. We gaan naar een parenclub. Voor mij de eerste keer. Inderdaad: ik vind het eng. Ik weet niet goed wat ik kan verwachten. Word ik onbeschermd vastgezet? Mag iedereen zich dan aan mij vergrijpen? Echt iedereen? Voor een gesprekje vooraf, maken Meesteres Vesta en ik een lunchafspraak.
Ook al ben ik twee uur voor de afgesproken tijd op de afgesproken locatie, dan moet ik niet raar opkijken als Meesteres Vesta al op mij zit te wachten. Maar vandaag is het me gelukt, ik ben voor Haar bij het restaurant. Ik doe de deur voor Haar open en ik laat Haar binnen. Ze is lief en vooralsnog in een bijzonder genadige bui: ik mag Haar aankijken! We genieten van onze lunch. We babbelen over van alles maar vooral over onze waarden en normen in BDSM en daarbuiten. De grenzen hebben we eerder, over de mail, al doorgenomen. Achteraf was het niet eens nodig. Ik was bijvoorbeeld bang dat anderen aan mijn Vestique-sign zouden zitten. Maar Meesteres Vesta is daarover zeer resoluut: “Niemand mag ooit aan die ketting aan zitten. Grrrrrrr.” En nadat Ze zonder dat ik het vroeg, verklaarde Ze dat ze het niet zit zitten dat andere mannen aan mij zitten en daarmee waren mijn laatste zorgen verdwenen.
Na onze lunch stuurt Zij mij naar het toilet. Ik hoef toch geen buttplug in te doen, maar wel de elektrotrainingsband om mijn ballen. En Zij wil de afstandsbediening, uiteraard. We lopen naar buiten. Ik breng Haar naar Haar auto, open Haar portier, geef Haar Haar gordel aan, sluit Haar deur en loop naar mijn auto. “AUW! AUW!” “Ha! Ha!” Ik rij achter Haar aan naar de club.
“Weten jullie wat het thema vandaag is?”
“Ja, dat weten we! Hi, hi.” We mogen naar binnen.
“Hoe heten jullie?”
Meesteres Vesta antwoordt dat we Vesta en jasper heten. Wat ben ik toch een tutje. Meesteres zei: “Vesta en jasper, wij zijn Vesta en jasper! Vesta en jasper.” Ik ben een enorm tutje, maar een tutje; ik vind dit leuk, het verwarmt mijn hart, ik geniet ervan, het emotioneert mij, “Vesta en jasper!”, verbonden met Haar, lekker!
Tussen de lockers kleden we ons om. De man naast me kijkt mij met grote vraagtekens aan. “Auw!”; had ik geroepen en nog eens: “Auw, auw!” De man krijgt nog grotere ogen, terwijl vanachter de lockers een vrolijk “Ha, ha, ha!” klinkt.
“Dank U wel Meesteres!”; antwoord ik snel. De man snapt er niets van. Er is geen Meesteres in de buurt. Pas als Meesteres Vesta vrolijk lachend achter de lockers vandaan komt, begint er bij
hem voorzichtig wat te dagen. Ze laat de afstandsbediening zien en verklaart dat Ze zo houdt van een man op afstandsbediening. “Oh ja.” antwoord hij en knikt verlegen terwijl hij er nog steeds weinig van lijkt te begrijpen.
Ik doe zelf een band om mijn nek en krijg handboeien om. Dan neemt Meesteres Vesta mij mee naar het zwembad. We genieten van een warm najaarszonnetje. Een tafel naast ons gaat een Meester met zijn slavin zitten. Haar mooie grote tieten zijn stevig afgebonden. Hij speelt er mee en knijpt in haar tepels. Meesteres Vesta draagt mij op ernaar te kijken en Haar verslag te doen van wat ik zie. Want Zij zit er met Haar rug naar toe. Ze legt mij uit dat ze erop kikken, dat er mensen kijken, Dat begrijp ik wel, maar toch voelt het wat ongemakkelijk. “Ze ligt nu voorover, over de tafel en hij neukt haar.”
“Auw, auw, dank U wel Meesteres Vesta!”
“Ik heb jou nog nooit zo stil gezien? “
“Auw, auw!” De afstandsbediening glijdt door Haar lieve, mooie handen.
“Auw, auw!”
“Hoeveel kon je vorige keer ook alweer hebben!”
“Tot vier Meesteres! Auw! Dank U wel Meesteres.”
Op een andere hoek van het zwembad zit een markante dame in het wit.
“We hebben het vooraf over mannen gehad, maar hoe zit het met vrouwen?” vraagt
Meesteres Vesta, terwijl Ze mij ondertussen stroomstootjes geeft en Haar hakken in
mijn vel prikken.
“Vrouwen zijn superieur aan mannen. Auw! Dat weten we allebei, elke
vrouw mag mij straffen, als U dat wilt, Meesteres. Uw mag mij aan elke vrouw
uitlenen of verhuren.”
De dame is naar binnen gegaan en komt terug in een oranje outfit.
“Als ik zeg dat je haar moet beffen, doe je dat dan?”
“Ik heb gezegd, elke vrouw die U aanwijst Meesteres. Ik bef alleen geen volgespoten kutje. U bent mijn Domina, ik doe wat U van mij verlangt.”
“Wat ben je toch een slet hè?”
“Ja, Meesteres, Dank … AUW … U wel Meesteres.”
De dame is weer naar binnen gegaan en teruggekomen, nu in zwart lingerie.
“Dan doen we het zo: Ik wijs je toe aan vrouwen, maar alleen aan vrouwen die ik zelf ook zou doen. Ik wil niet dat ik vies van je word om wie je gedaan hebt. Haar mag je doen, Ik zou haar ook wel doen. Ze blijft niet voor niets terugkomen. En ik wil verslag van deze avond, want ik mag hier geen foto’s maken.”
“Auw! Dank U wel Meesteres! Mag ik nog iets te drinken voor U halen Meesteres?”
“Je let goed op vandaag, jammer …!”
“Auw!”
“Een wit wijntje.”
“Auw, auw!”
“Wat is er met hem?” vragen ze vanaf de overkant van het zwembad.
“Hij heeft een shockband om? Passen jullie op dat hij niet morst?” vang ik op, terwijl ik naar
binnen loop om Haar bestelling te halen.
Met Haar wijntje loop ik naar bui -“AUW”- ten. “AUW, AUW, AUW, AUW!” “AA A U U U W W W!” De stroomstoten houden niet op en zijn heftiger dan ooit.” “Auw, auw!”
“Ha, ha!”
Zo snel als ik het kan, zet ik het glas neer. Ik kan niet meer lopen, niet meer staan, ik zak door mijn benen en kronkel over de grond. Mijn reflexen zijn sterker, dan mijn discipline ik trek aan de band.
“Hij heeft gemorst, hij heeft gemorst!” schreeuwt de overkant vol enthousiasme over het
zwembad. En bedankt, denk ik bij mezelf. Meesteres Vesta gaat bij hen aan tafel zitten. Ik breng
Haar Haar wijn!
“Willen jullie ook wat drinken?” vraagt Meesteres Vesta. Op mijn knieën neem ik hun bestelling op en op mijn knieën kom ik de drankjes brengen.
“Hé, hij doet het niet meer!?”
“Het spijt mij Meesteres, ik heb de band net losgetrokken.”
Ik moet naast de tafel komen staan en mijn slip laten zakken. Ik doe de band weer goed, maar volgens Meesteres Vesta’s nieuwe vriendin kan het beter; zonder een extra slag om mijn pik. Ik geef de band af en krijg hem, inderdaad verbeterd, terug. Die trek ik niet meer eenvoudig los. Dank je wel hoor! Ik neem weer op handen en voeten plaats onder de tafel.
“Auw!”
“Wat is het eigenlijk voor apparaat?”
“Het is eigenlijk een trainingsband voor honden!”
“Vreselijk!”
“Echt waar, zijn er mensen die dit hun hond aandoen?”
“Walgelijk!”
“Dus mensen die hun hond niet kunnen opvoeden gebruiken zoiets?”
“Niet te geloven.
Iedereen is het met elkaar eens. In zijn oorsprong is dit een weerzinwekkend apparaat.
“Sommige mensen zijn beesten.”
“Dat is verkocht mag worden? Ik kan er met mijn hoofd niet bij!”
De afstandsbediening gaat de tafel rond. Iedereen mag op het knopje drukken van Meesteres Vesta.
“Auw”
“Ha, ha, ha, ha ha!”
“Auw!”
“Ah, ha, ha!”
“Mag die ook op dertien dat is mijn lievelingsgetal?”
“Oh wat leuk! Dat is ook mijn lievelingsgetal! Ja, eh …. doe maar, het is goed!” antwoord mijn lieve Domina.
Het is zover. We zijn naar binnen gegaan. We hebben wat gegeten. Hebben heel
mooie sessies gezien, maar ook een sessie waar we ons beide niet zo goed bij
voelden. Ieder zijn ding maar een sessie waarin een vrouw geslagen wordt door een
man, komt op mij persoonlijk sowieso toch een beetje onnatuurlijk over. Maar dan is
het echt zover. Ik krijg opdracht om de zwepen te gaan halen. Ik haal Haar drie
zwepen uit de locker en overhandig ze aan Meesteres Vesta. Ze zegt wat tegen een
heel mooie dame met een prachtige uitstraling. Ook nog iets tegen mij en er lijkt wat
verwaring. De man die mijn geschreeuw bij de lockers niet begreep wordt erbij
geroepen. Maar hij heeft een Meesteres nodig en die heeft hij niet. Een dame aan de
bar valt even in, waarna hij op een massagetafel mag gaan liggen om gemasseerd te
worden door de dame die Meesteres Vesta sprak. Er is ook tegen mij gesproken of
niet. Ik versta het niet of krijg te weinig mee. Ik ben alleen nog fysiek aanwezig in
mijn hoofd ben ik al lang vertrokken met een onbekende bestemming. Een
onbekende bestemming die vreemd genoeg beter voelt dan thuis.
Mijn polsboeien worden breed uit elkaar boven mijn hoofd vastgeklikt. Ik sta op het
podium met mijn rug naar het publiek aan de bar. Meesteres Vesta danst met de
zwepen over mijn lijf. Ik voelde me goed en met elke slag beter. Met elke slag sterker.
Met elke slag trotser en sterker. Met elke slag een beetje geiler. Stroomstootjes
schieten door mijn ballen. Maar Meesteres Vesta bedient de afstandsbediening niet.
Iemand anders drukt achter elkaar op het knopje. De stand is laag, ik denk te weten
wie de afstandsbediening heeft. Bedankt hoor! Een nieuwe zweep. Ik ontvang, ik
droom, ik reis door een vreemd maar mooi universum. Meesteres Vesta knijpt in mijn
tepels. Ik geniet.
“Dank U wel Meesteres.”
Huid-op-huidcontact is lief en brengt tijdelijk verlichting, rust en verzachting. Maar daar zijn de zwepen weer. Een trap in mijn ballen en nog een en nog een paar.
“Benen wijd!”
“Ja Mees-AUW-teres AUW. Dank U AUW wel Meesteres!”
En dan de zwepen weer. En een trap. Er bestaat geen tijd meer en geen ruimte.
Langzaam worden de slagen heftiger, hard en nog harder. Met elke slag word ik minder geil. Mijn slip gaat uit, de shockband gaat af, de zweep wordt gemener en slagen worden harder. De genegenheid die in Haar eerste slagen lag is ebt weg en de pijn neemt toe.
In de sportschool probeer ik altijd pull-ups maar steeds zonder resultaat. Nu plak ik bijna tegen het plafond en de slagen denderen maar door. Ik val terug op aarde. Incasseren gaat niet meer vanzelf. Op de eerste slagen groeide ik, nu word ik met elke slag kleiner. Nu is het sport om niet op te geven. Ik hoop op verlichting, maar ik krijg die niet. De tijd tussen de slagen wordt langer. Ik kan nog één slag hebben. Ik wil hier niet weg, niet hier weg. Hier ben ik thuis. Hier ben ik ik, hier sta ik in mijn kracht, in elke emotie en elke emotie voorbij. Maar het doet ook zoveel pijn. Heb ik
ooit zoveel pijn gevoelt? Nog één slag. Dit is over de grens. Ik probeer de pijn te verbijten. Weer een slag, nog harder. Nog mechanischer, nog minder gevoel. Ik kan niet meer hebben. Nog één! Niet opgeven. Niet opgeven! Meesteres Vesta niet teleurstellen. Volledige inzet. Nog één? Ja. Nog een slag. Maar mijn pik staat nog recht naar voren.
Meesteres Vesta pakt Haar plak met Haar naam erop. De klap landt op mijn halfharde pik, hard, keihard.
“Genade Meesteres, genade.”
Ik moest dan zeggen: “Hoe kan ik het goed maken Meesteres?”
Maar volgens mij heb ik dit keer alleen om genade gevraagd en ben ik vergeten te vragen hoe ik mijn falen goed zou kunnen maken. Het is op. Leeg ben ik, helemaal leeg.
Meesteres Vesta helpt mij. Met Haar grote, mooie, lieve, verleidelijke ogen en met zelfs een lief klein pruillipje maakt zij duidelijk dat zij mij nog één keer hard op mijn pik wil slaan. Het pruillipje is onverhuld geacteerd, maar dat maakt het niet minder verleidelijk. Nog één slag? Het spijt mij
zo zeer. En het zal mij met de uren, dagen, maanden steeds meer gaan spijten, maar
dat wist ik toen nog niet, maar nee. Ik kan niet meer. “Genade Meesteres.”
Mijn boeien worden losgemaakt en ik moet buigen voor het publiek. Eén dame klapt, heel zacht, heel kort, heel bescheiden. Ik mag plaatsnemen op de massagetafel. De mooie dame gaat nu mij masseren. Ging het zojuist daarover? Ik mag haar aanraken, maar ik mag niet klaarkomen. Eerst mag ik op mijn buik liggen. Haar handen zijn heerlijk, lief. Ik ontspan volledig. Ik ontvang passie en waardering. Ik heb het goed gedaan toen ik gezweept werd, zegt ze. Zij is hier ook met haar Meesteres. Ze hoopt dat zij later ook gezweept wordt, vertrouwt zij mij toe. Haar zachte handen glijden over mijn rug, door mijn bilnaad en cirkelen rond mijn anus. Ik til mijn billen wat op en haar handen glijden verder.
“Wat heb je hier lekker veel ruimte!” fluistert ze lief in mijn oor. Dit is puur genieten. Totale ontspanning. Ik mag mij op mijn rug draaien en ze glijdt over mij heen. Ik streel haar rug, haar benen, haar dijen, haar billen. Onze lippen zoeken elkaar en we beginnen elkaar te zoenen. Onze tongen draaien om elkaar heen. Ik streel haar borsten en zij speelt met mijn pik. Meesteres Vesta kruipt op de tafel en neemt het zoenen van mij over. Ik geniet van het uitzicht. Ik zwelg in
de ontspanning. Alles gaat vanzelf. Dit voelt zo puur, zo warm, zo lief, zo vanzelfsprekend. Hier is de hemel. Dat ik hier mag zijn. De dames tongen elkaar vol passie en overgave genietend van elkaar en mijn handen verkennen hun heerlijke lijven, voor zover dat is toegelaten. Puur genieten.
Het einde van de muziek besluit dit hemels tafereel. Mijn reis zit erop. Ik ben terug op aarde. Ik bedank voor de heerlijke massage. Dit was echt heel lekker.
“Je hebt een heel lekker piemeltje!” zegt ze.
Ze is lief en oprecht. Mooie vrouw, mooi mens. Meesteres Vesta was ook onder de indruk van haar tongzoenkunsten.
We gaan weer wat eten en nestelen ons later op een bank. Tot zover is er nog niets aan de hand. Buiten is het weer omgeslagen. Het zonnetje is verjaagt door een stevig onweer. Zeer harde windvlagen, donder en bliksem; het regent ongekend hard. De toiletten op de begane grond moeten worden afgesloten.
De grootste omslag blijft onopgemerkt, althans op dat moment, bij mij. In mijn hoofd
verandert iets Ik blijf Meesteres Vesta verwennen, zoals zij mij dit opdraagt. Ik haal Haar drankjes en probeer mij op mijn taak te concentreren. Maar mijn gedachten en mijn blik gaan overal heen. Zoveel vrouwelijk schoon. Ik wil niets missen, ik ben bang iets te kort gekomen. Ingevolge regel 11 van de Vestique-regels heb ik mijn wensen en verlangens reeds lang laten varen maar nu gaat het mis. Mijn verlangens zijn terug, ik wil van alles. Ik wil terug in de kettingen, ik wil weer op het podium gezweept worden, ik wil met mijn gezicht naar het publiek staan, zodat de vernedering groter wordt en ook mijn trots. Ik wil mijn Meesteres nu niet teleurstellen en de laatste slag nu wel incasseren. Wat dan natuurlijk dan niet de laatste slag is.
Ik ben een verwend klein kind dat zijn grenzen aan het opzoeken is en ik wil meer en meer, net als Rupsje Nooit Genoeg. Het lukt mij niet meer om niet te oordelen. Erger, hoewel ik weet dat ik nu tekortschiet, verandert mijn instelling niet. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat ik Meesteres Vesta nu niet juist teleurstel, maar Zij corrigeert me niet. Ik heb mezelf maar te corrigeren. Vooralsnog met weinig succes.
Af en toe sta ik op om drankjes te halen. Snel loop ik naar het podium om mijn slip te zoeken. Die ben ik al kwijt sinds de zweepsessie. Voorzichtig zoek ik tussen de spullen van anderen maar ik kan de slip niet vinden. Terug op de bank duwt Meesteres Vesta af en toe een hakje in mijn kruis.
“Auw, auw!”
“Houd je in. Dit is een nette club. Ik doe letterlijk niets.”
Onze transvriendin uit het zwembad komt helpen. Ze houdt mijn mond dicht. Bedankt hè! Als ik even later toch weer schreeuw, heeft Meesteres Vesta een andere oplossing. Haar slipje verdwijnt in mijn mond.
“In de wasmachine! Maak die maar schoon. En oh ja, jij gaat vanavond niet klaarkomen, ik ga je lekker laten creperen!”
Na te zijn opgewarmd in het binnenbad, zijn we weer terug op de bank. Weer prikken Haar
hakjes in mijn zij, in mijn kruis.
“Auw, auw!”
Dit is een vervelende soort pijn; niet de pijn die ik wil; het windt mij niet op, in tegendeel. Maar Meesteres Vesta Haar wil is wet.
Maar ik wil weer het podium op. Ik wil ..
“Auw, auw!”
Ze wrijft Haar hakjes heen en weer. Daar zit soms iets tussen. Soms mijn pik, soms mijn balzak soms mijn voorhuid.
“Auw, auw!”
Maar ik wil gezweept worden op het podium. Ik wil worden vastgezet, onbeschermd, ter beschikking gesteld aan elke Vrouw die zich aan mij wil vergrijpen. Ik wil, zucht, ik kom niet los van mijn wil. Ik probeer het ook onvoldoende, zwaar onvoldoende.
“Auw.” ”Auw.”
“Houd je stil. Dit is een nette club. Ik doe letterlijk niets!” zegt Ze, terwijl Ze met Haar hakjes in mijn kruis roffelt. Het moet éèn grote bloederige rotzooi zijn beneden. Ik durf niet te kijken.
“AUW!”
Een Meesteres, die volgens mij bij het clubteam hoort, komt naar ons toe.
“Stil jij! Dit is een nette club!”
“Precies, dat zeg ik ook al de hele tijd!”
“Auw, auw, auw, auw!”
Weer trommelen Haar hakjes in mijn kruis.
“Ik doe dus letterlijk niets!”
“Hij heeft wel een mooie lul!” hoor zeggen. Nu wordt ik uitgeleend of verhuurd of anders alleen mijn lul! Ik weet het zeker. Maar het gebeurt niet.
“Waar is die van jou?” vraagt Meesteres Vesta. Haar slaaf wordt erbij geroepen. Vol trots presenteert hij zich in een heel klein kooitje. Ik ben zo blij dat dit niet Meesteres Vesta Haar ding is.
“Auw!”
Van Haar moet wat mooi is mooi blijven.
“Zijn jullie verder ook een stel?” Leuk dat de vraag gesteld wordt!
“Nee, antwoord Meesteres Vesta. Maar wel D/s, 100% FemDom.”
Meesteres Vesta haalt een ijsblokje uit mijn glas en houd het tegen mijn tepels. Ik wil nog een keer gezweept worden op het podium. Zucht!
“Dat ijsblokje kan ook in zijn anus!”
Ik ben bekend met de vrees van Meesteres Vesta voor het tong-tegen-lantaarnpaal-effect. Ik fluister dat Ze hier echt niet bang voor hoeft te zijn. Meesteres Vesta moet lachen. Ineens merkt ze dat ik Haar slipje nog steeds in mijn mond heb. Het slipje mag er aan de bovenkant uit. Het ijsblokje glijdt er aan de onderkant in. Achter ons wordt een slaaf vastgezet en zijn tepels worden bewerkt. Meesteres Vesta en ik zijn onder de indruk van de mooie Meesteres.
“Auw!”
Er zit weer een velletje klem tussen haar hakjes. Ik wil terug naar het podium maar het feest zit erop. We ronden af.
Ik zoek onze spullen bij elkaar en eindelijk vind ik mijn slip. Ook Haar slipje, doordrenkt met mijn speeksel, mag ik houden. Aan alles komt een eind. Naast Haar auto mag ik knielen en Haar voeten kussen. Ik krijg nog een paar stevige trappen in mijn kruis, een knuffel en een zoen. Ik krijg een hele lading condooms van Haar om te oefenen met aftrekken in een condoom. Nog meer en nog meer. Het zijn er echt heel veel. Samen met mijn eigen voorraad moeten ze op zijn, voor we elkaar weer zien. Het zij er echt veel, maar dit gaat mij lukken, dit moet mij lukken.
Ik doe Haar deur open en geef Haar gordel aan. En dan rijdt Ze naar huis. Dit was een dag. Veel nieuwe indrukken. Mijn parenclub debuut. Ik heb genoten. Mooie club, lieve mensen, goede sfeer, fijne energie. Opvallend dat het mij maar blijft verbazen dat de BDSM-wereld zo lief is.
Lieve Meesteres Vesta,
dank U wel voor Uw fijne begeleiding, Uw lessen, Uw passie,
Uw ongeremdheid, Uw oprechtheid, Uw hardheid, Uw strengheid, Uw zachtheid, Uw
mildheid, Uw humor en Uw aandacht,
Liefs, subjasper.
Reactie plaatsen
Reacties