Aan de wand hangt een keur van zwepen, floggers, paddles en ander angst inboezemend slagwerk. Op het dressoir ligt ander speelgoed, waarmee slaven gepijnigd en gemarteld kunnen worden.
Ik sta, zoals Mevrouw mij heeft opgedragen, gehoorzaam in de hoek, helemaal naakt, met mijn gezicht naar de muur en mijn handen op de rug. Het wachten duurt lang, dus ik heb alle tijd om na te denken over wat mij te wachten staat. Misschien wil Mevrouw mij vernederen, misschien wil Mevrouw mij pijnigen. Mevrouw heeft mij geen enkele clue gegeven, anders dan dat ik naakt in de hoek moest staan wachten. Ik raak steeds meer in radeloze verwarring, ik voel mijn hart kloppen en adem steeds sneller.
Eindelijk gaat de deur open en daarna meteen weer dicht. Ik draaide me bijna om, ik wilde Mevrouw begroeten, maar gelukkig bedenk ik mij op tijd.
Het geluid van naaldhakken op de plavuizen klinkt door de ruimte. Mevrouw loopt rond door de studio, links van mij, rechts van mij, ver achter mij en dan steeds dichterbij. De naaldhakken klikken luid.
“Draai je om, slaafje!”
Haar zachte, zwoel stemgeluid doet mijn lichaam sidderen. Ik draai mij om en richt mijn ogen op haar voeten. Mij is opgedragen Mevrouw niet zonder Haar toestemming aan te kijken.
“Waarom is je pikje niet stijf als je voor Mij verschijnt?”
Haar stem klinkt streng. Mevrouw is duidelijk ontevreden.
Ik stamel verontschuldigen en onnozele beloften mijn leven te beteren.
“Ik heb jouw trainingsschema bekeken. Je oefent je pikje veel te weinig voor Mij. Als jij niet beter je best voor Mij doet, kan dat heel vervelende gevolgen voor jou hebben, slaafje.”
Voor ik een woord kan uitbrengen, slaat Mevrouw mij met Haar vlakke hand hard op mijn wang.
“Wat zeg jij dan?”
“Dank U wel, Mevrouw”, haast ik mij te zeggen.
Mevrouw loopt vervolgens naar de muur met de zwepen, floggers, paddles en het overig slagwerktuig. Mijn ogen volgen Haar voetstappen en het lijkt alsof de naaldhakken nog luider klinken als eerder.
Mevrouw gaat op een bankje zitten. Omdat Zij daar zit, wordt het voor mij moeilijker om Haar blikken te vermijden.
“Zoek iets uit de verzameling waarmee je hard wilt worden geslagen en presenteer dat vervolgens aan Mij.”
Ik loop onzeker naar de muur met het slagwerktuig en heb angst een verkeerde keuze te maken. Er hangen zoveel mooie, pijnlijke zwepen. Misschien wil Mevrouw liever een paddle om mij te slaan?
Ik kies na lang aarzelen voor een metalen flogger. Een flogger die ik nooit eerder heb gevoeld en waarvan ik vermoed dat die zeer veel pijn zal veroorzaken.
Ik neem de flogger voorzichtig van de haak, alsof ik eerbied heb voor dat martelwerktuig.
Op mijn knieën kruip ik naar Mevrouw om Haar de flogger nederig te overhandigen.
“Ga rechtop staan, met je gespreide benen. Doe je ogen dicht. Smeek Mij om je hard en zonder mededogen te slaan, omdat je te weinig voor Mij traint, omdat je pikje niet op commando voor Mij stijf wordt, omdat jij een waardeloos ding bent!”
Ik gehoorzaam onmiddellijk, ik neem de gewenste positie in, ik sluit mijn ogen en smeek Mevrouw om mij te straffen voor mijn ernstig falen.
Mevrouw is opgestaan van het bankje en loopt om mij heen. Zij streelt met de flogger mijn billen, mijn benen, mijn buik en mijn ballen. Mijn hart bonst in mijn keel en ik vraag mij af waar de klappen blijven.
Ineens voel ik hoe Mevrouw een koord strak, heel strak om mijn scrotum knoopt. Bijgevolg wordt mijn pikje meteen stijf.
“Kijk aan! Jouw dingetje kan toch voor Mij stijf worden!”
Nog voor ik Mevrouw kan bedanken, landt de eerst klap van de flogger op mijn billen. De pijn lijkt mee te vallen. Leren zwepen branden veel meer. Misschien heb ik wel een heel goede keuze gemaakt.
Meteen volgen er meer slagen van de flogger.
“Meetellen, slaafje!”
Terwijl ik hardop tel, voel ik ineens veel meer pijn op mijn billen. Het voelt alsof mijn huid wordt opengereten door die metalen flogger.
Na mijn billen, krijgen mijn dijbenen een beurt. Van achteren en van voren. Mevrouw slaat steeds harder, lijkt het. En mijn lichaam doet steeds meer pijn, heftige pijn die ik nooit eerder heb gevoeld.
“Smeek Mij nu je balletjes en je pikje te slaan, heel hard te slaan, slaafje!”
Ik heb mijn smeekbede nog maar half uitgesproken als de eerste klap van de flogger mijn geslachtsdeel hard raakt. Mevrouw richt Haar klappen met de flogger afwisselend op mijn pikje en op mijn balletjes. Mevrouw richt nauwkeurig en slaat hard. Ik tel ondertussen nog steeds hardop, kermend van pijn met Haar slagen mee.
“En wat zegt het slaafje dan?”
Ik bedank Mevrouw nederig en onderdanig, voor haar geduld en Haar liefdevolle lessen. Ik beloof Haar voortaan gehoorzaam te zijn, mijn pikje vaker en langduriger te trainen, zodat mijn pikje op Haar commando stijf zal staan.
Daarna verlaat Mevrouw de ruimte en lik ik mijn wonden.
Reactie plaatsen
Reacties