Al maandenlang leverde ik daar iedere vrijdagmiddag een paar dozen wijn, twee kratten bier en de nodige frisdrank af. En altijd stond de vrouw des huizes vlak bij me in de gang waar ik op m’n knieën de voorraad aanvulde in de kast onder de trap. Vlak bij, op nog geen halve meter afstand, zodat ik de donshaartjes op haar benen kon tellen en haar heerlijke geur kon ruiken. Als ik dan omhoog keek, dan zag ik haar prachtige benen overgaan in een strak minirokje en een meestal wit slipje. Nog hoger keek ik aan tegen de onderkant van haar stevig vooruitstekende borsten. Oh, wat droomde ik ervan om dat prachtige lichaam aan te raken.
Op die bewuste dag droeg ze anders dan anders een kort leren rokje, netkousen – met jarretelles, kon ik zien toen ik als vanouds weer op mijn knieën voor haar zat – en zwarte, hooggehakte laarzen tot aan de knie. Toen ik mijn laatste krat in de trapkast geschoven had, werd het me allemaal teveel. Ik keek haar vanaf die lage positie aan, sloeg mijn armen om haar benen en kuste de schachten van haar laarzen. “Oh, mevrouw J., wat bent u mooi,” fluisterde ik onhandig.
“Wat doe je nu,” reageerde ze geschokt. “Dat kan toch zeker niet. Ben je helemaal gek geworden, wat moet je baas daar wel niet van denken?”
“Vergeef me, mevrouw,” smeekte ik. “Ik kon het niet helpen. En vertel het alstublieft niet aan mijn baas, want ik heb dit geld hard nodig.”
“Dat zullen we nog wel eens zien,” antwoordde ze, ineens verbazend streng. “Ga jij maar eens mee de trap op.”
Ik wilde overeind komen en achter haar aan lopen. “Nee, op je knieën, natuurlijk, sufferd,” zei ze. “Ja, hoor eens,” stribbelde ik nog licht tegen.
“Nou, maak dan maar dat je weg komt. Ik ben benieuwd wat mijn man hiervan vindt – en je baas natuurlijk.” Geïmponeerd door haar kracht zakte ik zakte terug op de grond en kroop achter haar aan de trap op.
Boven aangekomen, deed ze de een deur open. “Ga naar binnen en denk maar eens na over je zonden,” beet ze me toe. “En waag het niet ook maar iets aan te raken.”
Ik ging de donkere kamer binnen en na even wennen aan het duister zag ik een stoel, waarop ik plaats nam. Na tien minuten zwaaide de kamerdeur open en ging het licht aan. Mevrouw J. stond voor me. Ze had een zwart leren topje aangetrokken waar haar borsten prachtig in uitkwamen. Ze liep woest op me af en gaf me een klap in m’n gezicht. “Ik had toch niet gezegd dat je op een stoel mocht gaan zitten? De vloer is jouw plek. En vlug een beetje.”
Ik zakte op m’n knieën en kon nog net een “sorry, mevrouw” uitbrengen voor ze me weer een klap in m’n gezicht gaf. “En waarom heb je nog kleren aan, je denkt toch niet dat ik je voor niks zo lang in deze kamer heb laten zitten? Als ik weer terugkom, ben je naakt en zit je daar in de hoek op me te wachten.”
Ze beende de kamer uit en sloeg de deur met een klap dicht. Ik kleedde me uit en wachtte. Even later hoorde ik haar hakken tikken op het parket in de gang. De deur zwaaide open en mevrouw J. stond daar in haar volle glorie. Een dreigende blik in haar ogen en een rijzweep in haar hand .....
Reactie plaatsen
Reacties