Na enkele weken van email- en telefonisch contact was het op dinsdagavond 8 april zover: Lars had zijn eerste afspraak met Meesteres Marije en Meesteres Myron bij een studio in Amsterdam-Noord. Het was zijn eerste echte kennismaking met de BDSM-wereld. De spanning was voelbaar, toen hij om 19:00 bij de studio aanbelde.
De deur werd geopend door Meesteres Marije. Haar aanwezigheid was onmiddellijk overweldigend. Gekleed in een strakke leren broek, een zwart shirtje, haar haar in een strakke paardenstaart, straalde ze macht en controle uit. Haar parfum — krachtig en doordringend — vulde de ruimte. Zonder aarzeling sprak ze: “Op je knieën. Volg me.”
Binnen trof Lars Meesteres Myron aan, zittend bij de bar in glanzende latex. Er werd kort gesproken, er werden duidelijke afspraken gemaakt. Daarna werd Lars naar de douche geleid. Het ritueel van het reinigen was de laatste stap naar volledige overgave.
Na het douchen knielde hij, naakt, in stilte. De sfeer was gespannen en geladen.
“We doen vier uur,” klonk het. “Het wordt niet gemakkelijk.” En dat werd al snel duidelijk.
Wat volgde waren fysieke en mentale beproevingen. De eerste anderhalf uur stonden in het teken van lijfstraffen en discipline. Met precisie en zonder mededogen werd hij getest: slagen met de zweep, vastgebonden in uiteenlopende posities, gecontroleerde pijn op de meest gevoelige lichaamsdelen. Lars moest elke instructie zonder aarzeling of twijfel opvolgen. Falen betekende correctie — extra slagen, langer in een ongemakkelijke houding blijven, meer pijn op zijn ballen, op zijn pik of op zijn tepels, strengere toon.
De intensiteit van de beproevingen nam steeds verder toe. Na tweeënhalf uur, toen alle grenzen begonnen te vervagen, werd Lars in isolatie geplaatst. In volledige afzondering, opgesloten zonder zicht of geluid van buitenaf, werd hij geconfronteerd met zichzelf. De stilte was beklemmend, alle besef van tijd verdween.
De aangekondigde vier uren waren al ruimschoots voorbij, toen Lars eindelijk uit zijn isolement werd bevrijd. Hij was uitgeput, zowel lichamelijk als geestelijk. De Meesteressen ontfermden zich nu met enige compassie over Lars, zonder intiem te worden. De sessie werd nabesproken, Lars kreeg ruimte voor reflectie en decompressie. De toon van de Meesteressen was nu rustiger, minder streng, zachtaardig en begeleidend.
Tegen middernacht verliet Lars de studio. Moe, getekend, maar met een intens diepe indruk, met een gevoel van overgave dat hij nooit eerder had ervaren.
Reactie plaatsen
Reacties