Arbeidsomstandigheden

Vanwege de belabberde economische omstandigheden, was ik boventallig op researchafdeling en werd overgeplaatst naar een productieafdeling waar tijdelijk personeelskrapte was. Monique was daar de manager. Onder het personeel was Zij niet populair, maar bij het hogere management scoorde Monique hoge ogen. Niet zozeer vanwege haar aantrekkelijke verschijning, maar vooral vanwege de financiële resultaten, de winstbijdrage door haar afdeling. Monique haalde die mooie performancescore door ijzeren discipline. Ook liet zij Haar medewerkers -onbetaald- overwerken, als het productietarget van die dag nog niet gehaald was.

“Geen goed idee om iemand van research naar productie over te plaatsen. Maar het is zoals het is. Zorg dat je op tijd aanwezig bent. Dat wil zeggen dat je een kwartier voor aanvang van je werktijd aan het werk bent. En je gaat pas naar huis als Ik of Mijn assistente jou daartoe toestemming geeft. Het enige wat jij in de productielijn hoeft te doen, is de voorgeprogrammeerde chip te plaatsen, schroefje 37 aan te draaien en sluiting B2 dicht te doen. Per apparaat heb je 30 seconden. Er wordt tijdens werktijd niet gesproken door de productiemedewerkers.”

Dertig seconden voor de chip, het schroefje en de sluiting, dat moest toch kunnen, dacht ik. Maar na drie uur, 360 apparaten, dacht ik daar al heel anders over. Dit tempo was onmenselijk en ik verlangde naar een pauze. Pas een uur later kreeg ik die pauze, kregen alle medewerkers van deze afdeling hun pauze. Voor mij was het niet alleen pauze, maar ook de eerste gelegenheid om mijn nieuwe collega’s te leren kennen. Die collega’s, voornamelijk Vrouwen, hadden echter nauwelijks belangstelling voor mij, kakelden over wat zij de afgelopen avond op TV hadden gezien en aten een hun boterham.

Ik was gewend om in het bedrijfsrestaurant te lunchen. Niemand had gezegd dat ik zelf boterhammen had moeten meenemen. De koffie uit de automaat smaakte naar slootwater, maar er was niets anders te drinken dan die koffie, zonder suiker, zonder melk.

“Jij gaat onze kopjes afwassen. Wij gaan weer aan het werk.”

De collega die dat zei, keek me strak aan, diep in de ogen. Ook als Zij het vriendelijk zou hebben gevraagd, dan zou ik wel al die kopjes hebben afgewassen. Waarom keek Zij zo streng? Toen ik klaar was met de afwas en terugkwam in de productiehal, zag ik dat ik al een lange rij apparaten op de band had liggen. Ik had een behoorlijke achterstand opgelopen, die ik in de komende uren waarschijnlijk niet zou kunnen compenseren. Het laatste uur, ver na werktijd, zat ik alleen in de productiehal om mijn dagtaak af te maken. Monique was allang vertrokken en Haar assistente keek vanuit Haar kantoor toe, of ik mijn werk naar behoren deed.

Een week later was ik redelijk gewend aan mijn nieuwe en nogal demotiverende arbeidsomstandigheden. Hoewel ik het target van 120 apparaten per uur nog niet haalde, had Monique mij gezegd dat Zij over-performance van mij verwachtte om in aanmerking te komen voor een positieve beoordeling. Sommige van mijn collega’s haalden wel 150 apparaten per uur, aldus Monique. Ik realiseerde me dat ik mijn job zou verliezen, zonder positieve beoordeling.

Wederom verliet ik als laatste de productiehal. Bij de deur stond de collega die mij op mijn eerste dag had bevolen de afwas te doen, op mij te wachten. Ze keek me streng aan, Ze wenkte mij dichterbij te komen, Ze pakte mijn hand, Ze leidde mijn hand onder haar rok naar haar schaamstreek.

“Voel maar eens hoe warm en nat Mijn poesje is. Vinger Mij maar!”

Ik stond perplex. Wat wilde deze Dame van mij? Ze was helemaal niet mijn type en bovendien heb ik grote bedenkingen bij seks op de werkvloer of seks met collega’s.

“Komt er nog wat van? Of wil je liever klappen?”

Ik deed wat Ze zei, wat Ze had bevolen. Mijn vingers gleden tussen Haar schaamlippen, mijn middelvinger zocht Haar clitoris en ik deed mijn best om Haar te plezieren. Met Haar linkerhand hield Ze mij bij mijn oor, met Haar rechterhand tikte Zij mij op mijn wang.

“Lik je vingers schoon. Zeg Me hoe heerlijk Mijn sappen smaken. Smeek Me om op je knieën te mogen, om Mij te mogen likken, om meer van Mijn goddelijke sappen te mogen proeven!”

Ik gehoorzaamde en kreeg hardere klappen in mijn gezicht, voor mijn hoofd onder Haar rok verdween, om Haar sappige poes te likken, om Haar heerlijke sappen te likken. Mijn tong zocht Haar clitoris. Ik zou Haar willen klaarlikken.

“Zo, Diana. Laat Jij Ons nieuwe ventje een beetje overwerken? Neem hem maar mee naar Jouw huis, dan kun Je hem een paar goede manieren bijbrengen, dan kun Je hem een beetje opvoeden. Je weet hoe Ik wil dat zulke kereltjes zich gedragen.”

Het was de stem van Monique. Ik herkende Haar onmiddellijk en ik voelde me door Haar betrapt.

Diana nam mij dus (!) mee naar Haar huis, in Haar auto. Ze ging mij voor, de lift in, over de galerij, naar de voordeur van Haar woning. In het halletje van Haar appartement gebood Diana mij me uit te kleden, helemaal uit te kleden en Ze nam mijn kleding in beslag. Mijn kleding verdween achter slot en grendel.

“Ik ga nu heerlijk met jou spelen, kereltje. je houdt je mond, je zwijgt en je gehoorzaamt, want Ik wil plezier hebben, Ik wil genieten. Ga daar staan, benen wijd, handen achter je hoofd.”

Diana wees op een plek midden in de woonkamer. Andere bewoners zouden daar een salontafel hebben staan, maar Diana had daar een oud en versleten kleed liggen. Ze liep om mij heen, om mij te beoordelen. Ik kreeg nog een paar klappen in mijn gezicht, harder dan eerder, en klappen op mijn billen, op mijn ballen. Om harder op mijn ballen en op mijn pik te kunnen slaan, haalde Diana een pollepel uit de keuken. Niet alleen een pollepel, maar ook een uienkam. De pollepel om te slaan, de uienkam om mijn rug, mijn billen, mijn borst en zelf mijn tepels te bewerken. Die pollepel deed ernstig pijn, de uienkam was nog veel erger.

“Ik wil dat je leert zonder knoeien champagne te drinken, ventje. Ga liggen, zodat Ik op je gezicht kan plaatsnemen.”

Diana plaatste Haar weldadige poesje op mijn mond, leegde Haar blaas met een ferme straal in mijn mond en ik, ik knoeide natuurlijk, omdat ik de hoeveelheid nectar van Diana niet voldoende snel kon doorslikken.

“Knoeipot! Ga dat kleed drooglikken! Op je knieën en met je handen op je rug! Likken, viespeuk!”

En terwijl ik het vloerkleed likte, boeide Diana mijn polsen op mijn rug en vervolgens speelde Zij met die vreselijke uienkam, tussen mijn benen over mijn balzak, tussen mijn billen door mijn bilnaad, over mijn billen, mijn rug en mijn schouders. Ineens voelde ik iets koels tegen mijn kontgaatje, langs mijn sluitspier, in mijn anus naar binnenglijden, diep naar binnen, heen en weer langs mijn prostaat gaan.

“O, o, o, wat zie Ik nou? Wordt het kleine viespeukje geil, als hij in zijn kontje geneukt wordt? Had ik jou toestemming gegeven om geil te worden? Zal ik jouw eikeltje eens bewerken met mijn uienkam? Maak je pik maar eens mooi stijf voor Mij, dan kan ik je eikel makkelijker martelen!”

Die scherpe punten over mijn pik, achter mijn eikel, over mijn eikel veroorzaakten helse pijnen, maar mijn erectie bleef en voorvocht druppelde uit mijn urethra.

Het bleef niet bij die uienkam. Diana bleek ook een cat-o-nine tails in huis te hebben, waarmee Zij mijn toch al zo bezeerde lijf nog meer pijnigde, waardoor mijn erectie verdween en tranen in mijn ogen brandden.

“Is Mijn pikje niet meer stijf voor Mij? Dan wordt het tijd dat jij gaat aftrekken, aftrekken voor Mij! Schiet op, Ik wil dat je voor Mij klaarkomt, Ik wil zien hoe jij je zaad voor Mij spuit, Ik wil veel zaad zien, voor Mij!”

Diana deed mij de polsboeien af, ik trok mij voor Haar af en ik kwam gehoorzaam voor Diana klaar. Daarna mocht ik slapen, op het kleed in de woonkamer, onder een dun dekentje. Maar ik kon niet slapen, ik sliep niet. Ik had pijn over heel mijn lichaam en ik had angst voor Diana, angst over wat nog meer zou komen.

De volgende ochtend moest ik mijn kleren verdienen, door Diana klaar te likken, door haar lichaam af te drogen na Haar douche, door ontbijt voor Haar te maken, door Haar schoenen te kussen en door een aanzienlijke buttplug in mijn kontgaatje te plaatsen.

Zodra Diana en ik in de productiehal verschenen, werd ik via de intercom naar het kantoor van Monique ontboden. Monique zat daar, half verscholen achter het beeldscherm van Haar computer en een stapel dossiers. Ze keek mij niet aan en omdat Zij vooralsnog niets zei, zweeg ik braaf en gehoorzaam.

“Dus jij hebt afgelopen avond kennisgemaakt met één van Mijn Dames? Heb je geteld hoeveel Dames er om je heen aan het werk zijn? Je moet leren al die Dames te dienen, als je je baan wilt houden. Zij staan boven jou, jij mag Hen dankbaar gehoorzamen, want jij bent één van Mijn slaven, jij doet voortaan braaf wat Ik jou opdraag en het is voortaan jouw taak dat Mijn Dames tevreden zijn, bevredigd worden en naar Mij glimlachen. Begrepen? Kus mijn schoenen en ga aan het werk!”