Toentertijd was het niet eenvoudig om een studentenkamer te vinden in Groningen. Gedurende de eerste maanden van zijn studententijd logeerde Herko bij zijn neef in een niet al te grote kamer in een studentenflat. Het was behelpen, met z’n tweeën op die paar vierkante meters. Daarom was Herko opgewonden blij, toen hij in de supermarkt op de advertentiemuur een annonce zag voor een vrijgekomen kamer in een van de buitenwijken van de stad.
Herko belde aan en een geheel in zwart geklede Dame deed de deur open. De Dame keek hem streng en onderzoekend aan en vroeg waarom hij bij Haar had aangebeld.
“ik had Uw annonce gevonden, ik bedoel dat U een annonce had opgehangen in de supermarkt. ik ben op zoek naar … ik bedoel U hebt een kamer vrij voor een student,” stamelde Herko.
De Dame liet hem binnen, de gang door, de kamer in, waar Zij plaats nam op een chaise longue. De Dame bood hem geen stoel aan, dus bleef Herko tegenover Haar staan. Zij interviewde hem, Ze wilde weten wie hij was, waar hij vandaan kwam, wat de beroepen van zijn ouders waren, of hij broers of zussen had, waarom hij in Groningen was gaan studeren, of hij lid was van een studentenvereniging, hoeveel huur hij maximaal per maand zou kunnen betalen en nog veel meer. Het voelde meer als een ondervraging dan als een interview. Maar Herko gaf op alle vragen netjes, correct en eerlijk antwoord.
“De maandhuur van de zolderkamer is iets meer dan jij kunt betalen, maar daar vind je vast wel een oplossing voor. Ik heb een paar huisregels en Ik verwacht dat je je daaraan strikt zult houden. Jij houdt de gang, de trappen, de overloop, de badkamer en de wc schoon. Dagelijks. En je blijft uit de keuken, want de keuken in Mijn terrein. Jij gaat maar in de mensa eten, samen met al die andere studenten. Je ontvang in Mijn huis geen bezoek. Als je andere mensen wilt ontmoeten, dan doe je dat maar elders. Hier is een huurcontract, je moet alle pagina’s ondertekenen.”
Herko aarzelde. Hij had die zolderkamer nog niet gezien. En de gevraagde maandhuur was, in verhouding tot de maandelijkse toelage die hij van zijn ouders ontving, wel erg hoog. Bovendien hadden zijn ouders hem niet geleerd iets in het huishouden te doen, te stofzuigen of de badkamer te poetsen.
“Nu tekenen of wegwezen.”
Herko tekende het contract, betaalde een maandhuur borg en twee maanden huur vooruit. Hij haastte zich om zijn spullen op te halen en een uur later liep hij de trap op naar de eerste verdieping en vervolgens de trap op naar de zolderkamer. Die kamer viel nogal tegen. Door het kleine dakraam kwam nauwelijks daglicht binnen, er hing enkel een gloeilamp aan het plafond, er lag een oud matras op de grond, er stonden een tafel, een stoel en een kast op de versleten vloer; en dat was alles. Herko had zijn huurcontract niet goed gelezen, daarin stond nadrukkelijk dat alleen zijn Hospita het contract kon opzeggen; hij niet.
Herko studeerde hard, hij nam een bijbaantje om de schaarse toelage van zijn ouders aan te vullen en hij wende langzaam aan zijn leven in de trieste zolderkamer, aan het schoonhouden van de gang, de overloop, de trappen, de badkamer en het toilet. Zijn Hospita zag hij eigenlijk maar zelden. Vier of vijf dagen per week vertrok zij aan het begin van de middag en kwam dan diep in de nacht, soms pas in de loop van de ochtend weer thuis. Op de andere dagen verstopte Zij zich in Haar woonkamer. In het huurcontract stond dat radio en tv op de zolderkamer verboden waren, maar dat kon Herko niet veel schelen. Hij concentreerde zich op zijn studie en soms kocht hij een seksblaadje, in de kiosk op de Grote Markt.
Tussen kerst en nieuwjaar kocht Herko de nieuwste editie van Massad en een exemplaar van Penthouse Forum met verhalen over BDSM en FemDom. Herko werd ontzettend geil van al die foto’s en bij het lezen van al die FemDomStories. Hij trok zich af en hij kwam klaar bij de gedachte onderdanig te mogen zijn aan een dominante Vrouw. Herko wilde meer zien, wilde meer lezen en nam een abonnement op Massad.
De eerste keer dat de Massad werd bezorgd, lag het exemplaar keurig verpakt bij de deur van Herko’s zolderkamer. Raar dat dit poststuk daar lag, want normaliter lag de post voor Herko op het handschoenenkastje in de gang. Lang verbaasde hij zich niet, want Herko was veel te nieuwsgierig naar de inhoud, benieuwd naar de foto’s en de verhalen. Naakt onder zijn deken, trok Herko zich af bij de prachtige beelden van Meesteressen en Hun slaven en slavinnen. Hij stelde zich voor dat hij ook tussen die slaven en slavinnen een plek had om een Meesteres te dienen en hij kwam klaar bij de gedachte dat hij vastgeketend aan een andreaskruis kennismaakte met het klappen van de zweep.
De tijd verstreek, de laatste tentamenweek van het eerste studiejaar naderde en Herko verheugde zich op een lange zomervakantie. Na zijn maaltijd in de mensa in de binnenstad fietste hij vrolijk fluitend in de avondzon richting huis. Niet dat die zolderkamer hem blij maakte. Het was eerder het vooruitzicht van een langere tijd bij zijn ouders, dat hem vrolijk stemde. Herko maakte nog een omweg om van de buitenlucht te genieten, voor hij zijn fietst parkeerde in het schuurtje achter het huis. In de gang deed hij zijn schoenen uit en op kousenvoeten liep hij de trappen op naar zijn kamer. Op de kamerdeur zat een lege envelop geplakt. Herko herkende de envelop meteen. In dergelijke enveloppen werd de Massad altijd verstuurd. Maar deze envelop was geopend, was leeg en op de achterkant stond een eenvoudige opdracht: ‘Meld je bij mij, zodra je thuis bent.’
Herko haastte zich de trappen af naar beneden, zijn hart bonsde in zijn keel, hij klopte schuchter op de woonkamerdeur en wachtte onrustig en bezorgd af op wat zou gebeuren. Het duurde lang voordat Herko binnen werd geroepen.
Herko’s Hospita zat aan tafel, met een glas wijn. Ze rookte een sigaret en bladerde door de nieuwste editie van de Massad. Herko bleef geschrokken in de deuropening staan. Zijn Hospita had zich gekleed in een zwarte jurk met een diep decolleté, Ze had haar lippen met felrode lipstick gekleurd, Ze had haar lange nagels met zwarte nagellak geschilderd; Ze zag er oogverblindend mooi uit.
“Wat zouden jouw ouders ervan vinden, dat jij zulke blaadjes bij Mij thuis laat bezorgen?”
Wat moest hij zeggen? Zijn ouders waren keurige mensen, die hem volgens traditionele waarden en normen hadden opgevoed. En waarom had zijn Hospita zijn post geopend, waarom zou Zij zijn Massad aan zijn ouders wilden laten zien, wilde Zij hem chanteren? Hij was in paniek en bazelde een paar onsamenhangende zinnen, die geen antwoord gaven op de gestelde vraag.
“Laat je broek maar eens zakken.”
Wat moest hij doen? Herko was in paniek, hij zou willen vluchten, het huis uit, om er nooit meer terug te komen. Maar hij kon niet zomaar vluchten, zeker niet zo vlak voor de tentamenweek. En zijn ouders mochten vooral niet worden geïnformeerd over zijn abonnement op Massad. Bovendien wond de directieve toon van zijn Hospita hem op. Daarom deed Herko wat hem opgedragen was, hij knoopte zijn broek los en liet die broek tot op zijn enkels zakken.
“Doe de rest van je kleren uit, doe de deur achter je dicht en kom hier bij de tafel staan.”
Herko aarzelde niet, hij ontkleedde zich, hij sloot de woonkamerdeur, hij ging dicht bij zijn Hospita bij de tafel staan.
Onder het tafelkleed vandaan, toverde zijn Hospita een zweepje tevoorschijn en Zij gaf daarmee een ferme tik op Herko’s pik.
“Je bent niet netjes geschoren, jongetje.”
De Hospita pakte haar aansteker en stak, tot zijn grote schrik, Herko’s schaamhaar in brand.
“Ik heb een paar aanvullende regels voor jou. Als je die niet accepteert, moet je vandaag nog Mijn huis uit. Voortaan ben je naakt, hier in Mijn huis. Je noemt mij vanaf nu ‘Meesteres’. En steeds als ik jou iets opdraag, zeg je ‘Ja, Meesteres, zoals U wenst, Meesteres.’ Je zorgt dat je voortaan gladgeschoren bent, je hele lijf moet glad zijn, altijd, iedere dag. Zonder mijn toestemming mag je het huis niet meer uit. En er komen ongetwijfeld meer regels bij, in de komende tijd, want jij hebt enige heropvoeding nodig, slaafje. Kniel nu, hoofd op de grond en billen omhoog!”
De zweep klapte op de billen en op de rug van Herko, de zweep creëerde mooie rode striemen op zijn huid en hij kermde luid. Herko kermde, maar tegelijkertijd genoot hij dankbaar doelwit te mogen zijn van de zweepslagen die zijn Hospita, zijn Meesteres hem toebracht.
In de weken daarna mocht Herko enkel nog het huis uit om de afsluitende tentamens van studiejaar-1 te doen. Verder was hij thuis, naakt, ofwel aan het studeren, danwel druk met het huishouden. Zijn Hospita had alle seksblaadjes en ook al zijn kleding uit Herko’s kamer weggehaald. Seksblaadjes had hij immers niet meer nodig en Zij gaf hem alleen kleding als hij Haar toestemming had om de deur uit te gaan. Voordeel voor Herko was dat hij niet meer in de mensa moest eten, dat hij voor zijn Hospita en voor zichzelf mocht koken, dat hij voor zijn Meesteres de afwas mocht doen, Haar woonkamer mocht stofzuigen en Haar ramen mocht zemen.
Herko kreeg geen zomervakantie, na zijn laatste tentamen. Hij mocht het huis niet meer uit en Herko moest leren zijn Meesteres te dienen en te bevredigen. Zij vond het heerlijk om hem te pijnigen en om hem te zien lijden. Hij genoot ervan Haar huid je mogen likken, om op te zien naar Haar, om klappen te krijgen van Haar.
Een keer per week moest Herko klaarkomen, voor zijn Meesteres. Iedere zondag, omstreeks 12u00, knielde hij voor Haar, met zijn hoofd onder Haar zwarte jurk, om Haar vagina te kussen en om Haar clitoris te likken, om zijn pik stijf te maken en om zichzelf voor Haar af te trekken, voor Haar af te trekken, tot hij voor Haar klaarkwam, tot hij voor Haar zijn sperma spoot. Na zijn orgasme kreeg Herko met een rijzweep op zijn pik en met een paddle op zijn ballen een beloning van zijn Meesteres, voor zijn zaadlozing voor Haar.
Vijf jaar later studeerde Herko af, dankzij zijn Meesteres.
Reactie plaatsen
Reacties