Teamvergadering

ik ben bevorderd!

Voorheen gaf ik leiding aan de afdeling distributie, maar nu heb ik een functie op het hoofdkantoor en rapporteer ik aan de financieel directeur, Vivian van Dam.

Het is mijn eerste dag op het hoofdkantoor en ik ben met opzet extra vroeg naar mijn werk gereden, om op mijn eerste werkdag niet te laat te komen. ik ben een van de eersten op de afdeling en een collega wijst mij mijn bureau. Mooi bureau, op een mooie plek, met uitzicht op de stad. Op het toetsenbord van mijn computer ligt een envelop. ‘Voor rob’ staat erop.

ik lees dat ik om 11u00 word verwacht op Haar kamer, de kamer van Vivian van Dam, dat Zij mij dan de inlogcodes op het netwerk zal geven, dat Zij mij dan mijn taken voor de komende dagen zal uitleggen en dat Zij koffie wil, zwart. Als ik had geweten dat Zij mij pas om 11 uur wilde ontvangen, dan had ik wat langer in mijn bed kunnen blijven liggen. Nu heb ik 3 uur lang niets anders te doen dan wachten tot het 11u00 is.

Met koffie voor Vivian van Dam klop ik aan op de deur van Haar kamer. Zij roept mij meteen binnen en dan zie ik Haar staan: Vivian van Dam, gekleed in een op maat gesneden, zwart mantelpak, daaronder een witte blouse en Ze heeft glimmend zwarte pumps aan haar voeten. Ze geeft mij een hand en kijkt mij, met een doordringende blik, recht in de ogen.

“van Dam. Ga zitten, rob. Ik zal een paar van mijn regels met je delen. je zorgt dat je dagelijks vóór Mij op kantoor bent en je verlaat het kantoor pas, nadat Ik ben vertrokken en als je al je taken voor die dag hebt afgerond. Mocht je tijd over hebben, dan vraag je Mijn Secretaresse om extra taken. Als jongste bediende spreek je iedereen op Mijn afdeling aan met Mevrouw of Meneer en je spreekt in de U-vorm. jouw voorganger had dat niet helemaal begrepen, dus heb Ik hem moeten ontslaan. Ik wens niet door je gestoord te worden. Als je vragen hebt of als je taken afgerond hebt, dan wend je je tot Mijn Secretaresse. Hier is een envelop, met al je taken waarvoor je verantwoordelijk bent en met je inlogcodes voor het netwerk van Mijn afdeling. Begrepen, rob?”

Behoorlijk in de war zeg ik dat ik Mevrouw van Dam heb begrepen en dat ik hard aan het werk zal gaan. Zij kijkt mij voortdurend streng aan en drinkt ondertussen Haar koffie.

“Waar wacht je op? Ga aan je werk en neem Mijn koffiekop en schotel mee!”

Met de kop en schotel in de hand verlaat ik de kamer van Mevrouw van Dam en ik doe de deur netjes achter mij dicht. Deze eerste ontmoeting met mijn nieuwe Leidinggevende was een regelrechte schok. ik weet niet of ik nog wel blij ben met mijn promotie naar het hoofdkantoor.

De dagen, de weken die volgen zijn gevuld met teveel taken en hard werken. ik ben iedere werkdag extra vroeg op kantoor en ga -zonder uitzondering- veel te laat naar huis. Regelmatig verschijnt er een pop-up van een collega op mijn scherm, met het verzoek koffie voor Haar of Hem te regelen. Bang voor mijn baan durf ik dergelijke verzoeken niet te weigeren en ik serveer de bestelde koffie met een respectvol ‘Alstublieft, Mevrouw of Meneer’.

Het is inmiddels vrijdag 20 december, 17u00 en de maandelijkse teamvergadering staat op de agenda. Er is nog steeds een stoel te weinig in de vergaderzaal en daarom moet ik, net als bij alle andere teamvergaderingen, weer staan, achterin de zaal. Mevrouw van Dam en Haar teamleden keuren mij geen blik waardig. ik mag ook niet deelnemen aan de discussies, zelfs niet Meneer Brinksma erover klaagt dat Hij soms wel 5 minuten op zijn koffie moet wachten, zelfs niet als de Secretaresse van Mevrouw van Dam erover klaagt dat ik een keer met ongepoetste schoenen op het werk ben verschenen.

“Zo! Ik neem aan dat er geen vragen voor de rondvraag zijn. Dan kan Ik de vergadering sluiten. De Heren gaan nu naar huis om van hun welverdiende weekeinde te genieten. Ik, de Dames en rob blijven nog even hier.”

Stomverbaasd blijf ik staan waar ik sta. Waarom mag ik niet verder gaan met mijn werk en wat staat mij nu nog te wachten?

“Elly, bereid jij rob even voor voor de rest van Onze bijeenkomst.”

Elly, voor mij Mevrouw Mulder, de Secretaresse van Mevrouw van Dam neemt mij mee, de vergaderzaal uit, naar de ruimte met onze lockers.

“Uitkleden. Helemaal.”

Het bevel van Mevrouw Mulder geselt mijn oren. ik wil mij niet uitkleden voor de ogen van Mevrouw Mulder, maar ik durf Haar bevel niet te weigeren. Dus doe ik wat Zij mij opgedragen heeft en ik kleed mij helemaal uit. Mevrouw Mulder neemt mijn kleding in ontvangst en bergt die in een van de lockers op. Uit een andere locker neemt Mevrouw Mulder een stalen halsband en een paar glimmende handboeien. Ze bevestigt die halsband met een hangslot om mijn hals en ze boeit mijn handen op mijn rug.

“Klein pikje heb je. Dat zal Mevrouw van Dam niet leuk vinden. Meekomen.”

Gehoorzaam loop ik achter Mevrouw Mulder aan. ik heb ook geen andere keuze dan Haar te volgen, met mijn op de rug geboeide handen en die stalen band om mijn hals. Zij loopt niet naar de vergaderzaal waar wij eerder zaten, maar naar de presentatiezaal, een soort minitheater.

“Het podium op. Ga voor die tafel staan, benen wijd, gezicht naar de zaal, ogen gesloten.”

Mevrouw Mulder was gedurende de afgelopen maanden nooit aardig tegen mij, Ze stelde zich altijd zeer afstandelijk tegenover mij op, maar Haar strenge, bevelende toon van nu doet mij sidderen. ik kan niet anders dan Haar opdrachten uitvoeren en Haar bevelen gehoorzamen. ik sta daar op het podium, met mijn benen wijd en mijn ogen dicht. ik sta daar en wacht op wat gaat komen. Het wachten duurt lang. ik heb geen zin in dit feestje, ik wil naar huis.

Hoewel mijn ogen gesloten zijn, neem ik waar dat een of meer schijnwerpers op mij gericht worden. ik hoor voetstappen, schuivende stoelen en voetstappen. ik vraag me af of alle Vrouwelijke collega’s van de afdeling in de zaal zitten en of Mevrouw van Dam er ook is.

“Doe je ogen open en kijk naar je tenen!”

Dat is zonder enige twijfel de stem van Mevrouw van Dam. ik buig mijn hoofd en kijk naar mijn tenen. ik ben doodsbang voor wat mij te wachten staat, maar ik heb besloten het te laten gebeuren. Des te sneller kan ik naar huis, kan ik mij verstoppen onder mijn warme dekbed.

“Martina, robje heeft een slap en klein pikje. Laat ons eens zien hoe jij dat miezerige ding een beter aangezicht kan geven!”

Martina, voor mij Mevrouw Schulte loopt -ik denk althans dat Zij het is- het podium op, Ze loopt op mij af en Ze geeft mij een klap in mijn neergebogen gezicht. Dit is echt niet fijn. ik wil dit niet, maar ik kan niet weg, ik kan nergens heen.

ik voel een hand, strelend over mijn borst, over mijn buik, verder naar beneden over mijn ballen. De hand kneed mijn ballen, niet liefhebbend, maar hardhandig. Het doet pijn en ik kreun.

“Oeps. robje heeft zijn balletjes niet geschoren! Gelukkig heb ik mijn aansteker bij me. Met een mooi vlammetje zijn die vieze haartjes binnen een ogenblik weg!”

Het is inderdaad de stem van Mevrouw Schulte en ik hoor hoe Zij Haar aansteker ontsteekt. ik voel de warmte van de vlam vlakbij mijn balzak en dan, ineens hoor ik, voel ik hoe de haren op mijn zak vlam vatten. Dit is vreselijk, maar ik laat het gebeuren.

Dan voel ik de hand weer, de hand van Mevrouw Schulte, om mijn pik. Mevrouw begint mij te edgen, maar mijn pikje reageert niet naar wens.

“Nina, kom eens hier, ik heb een beetje hulp nodig!”

Nina, voor mij Mevrouw Brandsen komt ook het podium op. Terwijl Mevrouw Schulte mijn pikje blijft edgen, knoopt Mevrouw Brandsen een leren veter, heel strak om mijn geslachtsdeel. Door die veter reageert mijn pik wel, wordt mijn pik wel stijf.

“Iris, jouw beurt. Laat robje eens netjes voor Mij klaarkomen!”

Het is de stem van Mevrouw van Dam en Iris, voor mij Mevrouw Dijkstra lost de beide andere Dames op het podium af, om mij af te trekken. Ze fluistert in mijn oor:

“Kom maar klaar, kom maar klaar voor Mevrouw van Dam. We willen allemaal zien hoe jij je sperma spuit voor Mevrouw van Dam. Doe maar, gehoorzaam klaarkomen en braaf spuiten voor Mevrouw van Dam!”

Tot mijn stomme verbazing wordt mijn pik harder en raak ik opgewonden, geil en voel ik mijn spieren aantrekken. En Mevrouw Dijkstra trekt mij steeds steviger, harder en sneller, net zolang totdat ik klaarkom en ik mijn sperma voor Mevrouw van Dam spuit.

“Iris, jij krijgt dit jaar een positieve beoordeling. Elly, het is nu jouw beurt om pluspunten te scoren.”

ik dacht dat ik na mijn orgasme misschien naar huis zou mogen, maar dat is dus niet zo. Mevrouw Mulder lost Mevrouw Dijkstra af en zij duwt mij ruw achterover, zodat ik met mijn rug op de tafel achter mij beland. Ze heeft nog meer handboeien bij de hand en boeit mijn enkels daarmee aan de tafelpoten, zodat ik werkelijk geen kant meer op kan.

“De pollepel, Elly!”

ik hoor het Mevrouw van Dam luid lachend roepen en Mevrouw Mulder neemt een houten pollepel ter hand, om hard op mijn pik en op mijn ballen te mappen. De andere Dames in de zaal moedigen Haar luidkeels aan en roepen dat mijn eikel ook wel een paar klappen hebben verdiend.

De pijn is ondragelijk en ik gil het na iedere klap uit.

“Genoeg, Elly. Ingrid, ik denk dat robje wel dorst zal hebben en jij weet daar wel een oplossing voor!”

Even later lig ik, nog steeds op mijn rug, oog in oog met de vagina van Ingrid, voor mij Mevrouw Veldkamp. Ze houdt Haar poes eerst voor mijn ogen, daarna over mijn neus en drukt Haar kontgaatje  op mijn mond.

“Likken! Als je mij vanachteren braaf likt, krijg je daarna iets heel lekkers te drinken!”

Iedere weerstand is zinloos, dat heb ik allang begrepen. Maar ik moet toch wel enige weerstand overwinnen om het kontgaatje van Mevrouw Veldkamp te likken. Niettemin ben ik opgewonden en geil, ik lik en mijn tong gaat zelfs een klein stukje in het kontgaatje van Mevrouw Veldkamp naar binnen. ik proef de smaak van Mevrouw Veldkamp!

Dan verschuift Mevrouw Veldkamp haar onderlijf een beetje, zodat Haar natte vagina op mijn mond komt en als vanzelf doe ik mijn mond wijd open. De champagne van Mevrouw Veldkamp vloeit rijkelijk en ik slik al Haar heerlijke sappen door.

“Klara, robje heeft alweer een stijve pik. Doe daar iets aan!”

Mevrouw van Dam beleeft er kennelijk een genoegen aan om mij te laten gebruiken en te laten pijnigen door haar Vrouwelijke medewerkers. Klara, voor mij Mevrouw Vonhof komt het podium op en draait (even boeien van de enkels af en daarna weer om) mij om, zodat ik op mijn buik op de tafel lig.

Mevrouw Vonhof heeft geen medelijden met mij. Met een flogger bewerkt Zij mijn billen. Ze slaat hard en vaak; ze slaat harder en vaker. ik gil het uit en de Dames in de zaal lachen luidkeels.

“Is dat alles, Klara?”

Mevrouw Vonhof heeft een voorbinddildo omgedaan en loopt om de tafel heen, om mij die dildo te laten zien, om mij die dildo te laten pijpen. ik doe mijn best, mijn hoofd iets verder omhoog, zodat die dildo dieper in mijn keel kan. Mevrouw Vonhof kijkt mij emotieloos aan.

“Nu is je kont aan de beurt, robje!”

Mevrouw Vonhof staat inmiddels achter mij en ik voel die dildo tegen mijn kontgaatje, in mijn kontgat, steeds een beetje dieper en dieper. Mevrouw Vonhof ontmaagt mijn anus.

“Neuk hem, neuk hem!” roepen de Dames in de zaal en Mevrouw Vonhof doet Haar best. ik ben zo geil als boter, maar ik kan niet klaarkomen, nog niet klaarkomen.

“Klaar! Elly, breng robje naar de lockerruimte. Die halsband blijft om. Doe hem zijn kleren aan. En Ik wil een verslag van hem, maandagochtend voor het begin van Mijn werkdag op jouw bureau. Leg robje maar uit aan welke criteria dat verslag moet voldoen. En Klara, de volgende keer wil ik zien hoe robje klaarkomt, als je hem in zijn kont neukt.”